Παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος....

< Να σε κάψω Γιάννη να σ’ αλείψω λάδι > . Μεγάλη σοφία βρε παιδί μου κρύβουν αυτές οι λαϊκές παροιμίες . Γιατί αν δεν τον κάψεις τον Γιάννη πως θα τον αλείψεις μέλι. Έτσι στα ξεκούδουνα δεν γίνεται.
Σήμερα γιορτάζουμε παγκοσμίως την ήμέρα περιβάλλοντος Ποιου περιβάλλοντος ? Μα αυτού, του μολυσμένου απ το καυσαέριο ,του βρώμικου , του κατεστραμμένου από τις φωτιές , του πνιγμένου στη σκόνη , στο σκουπίδι, στον καπνό και στα απόβλητα γενικώς .
Να μην του κάνουμε και μια γιορτή να μην πούμε όμορφα πράγματα μη εφικτά βεβαίως με αρκετά <θα> από τα παράθυρα των Μ.Μ.Ε.? μόνο που την άλλη κιόλας μέρα γίνονται παρελθόν ξεχασμένο και άντε και του χρόνου μια από τα ίδια .
Οι ειδικοί κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου κάθε λίγο, χρόνια τώρα , όμως τι άλλαξε?
Οι παραλίες μας το καλοκαίρι γεμάτες πλαστικές σακούλες, μπουκάλια, αποτσίγαρα στην άμμο, πολύχρωμα τενεκεδάκια αναψυκτικών, κάτι σαν σουρεαλιστικός πίνακας .
Οι γειτονιές γεμάτες αδέσποτα που αποπατούν στα πεζοδρόμια και όχι μόνο , υπάρχουν κι αυτά που συνοδεύονται αλλά που ο ιδιοκτήτης τους δεν μπαίνει στον κόπο να μαζέψει τις ακαθαρσίες τους ,απλά σφυρίζει αδιάφορα.
Ο έλεγχος καυσαερίων των αυτοκινήτων και δη των ταξί και των φορτηγών που κυκλοφορούν στο κέντρο ανύπαρκτος, πατάνε γκάζι και πνίγεσαι μέσα στο μαύρο σύννεφο του καπνού που σου εκτοξεύουν στη μούρη και κάνεις ένα τέταρτο να αποσυμφορηθείς από τη ζαλάδα.
Οι κάδοι των απορριμμάτων άπλυτοι και γύρω τους υπολείμματα από τις σκισμένες σακούλες που η καλή νοικοκυρά άφησε απ έξω ,ίσως γιατί ήταν γεμάτος
Τώρα αν θελήσεις να πάς κατά ύπαιθρο μεριά ω! του θαύματος, σ΄ όλη την διαδρομή κατά μήκος του δρόμου ξερόχορτα ίσα με το ύψος των θάμνων , στολισμένα με pampers,πακέτα από τσιγάρα , χαρτιά, εφημερίδες σακούλες από τρόφιμα που ΕΣΥ άφησες γιατί τι πιο εύκολο από το να ανοίξεις το παράθυρο του αυτοκινήτου και να πετάξεις έξω ότι σκουπίδι έχεις ,μήπως σε βλέπει κανείς? Και όλα αυτά αρκετό υλικό για ένα καλό μπουρλότο , έτσι τα καημένα τα δέντρα – η μόνη πια πηγή ζωής και οξυγόνου- να γίνονται παρανάλωμα του πυρός .
Όμως, ποιός νοιάζεται; Από λόγια χορτάσαμε. Φτάνει.. Έργα θέλουμε για να σώσουμε, αν σώζεται ότι απόμεινε από το <περιβάλλον> και πάνω απ’ όλα παιδεία και εξάσκηση της συνείδησης μας.


Η ανακύκλωση που την ακούμε συχνά – πυκνά είναι ένας καλός τρόπος αξιοποίησης των σκουπιδιών μας όμως που είναι οι κάδοι; Αραιά και που υπάρχουν κάποιοι τουλάχιστον στην γειτονιά μου.
Αν ο καθένας από μας κατανοήσει τι θα στοιχίσει στα παιδιά μας η αδιαφορία και ο ωχαδερφισμός που κουβαλάμε μέσα μας όταν σε μερικά χρόνια θα είναι υποχρεωμένα να κυκλοφορούν με μάσκες οξυγόνου ,όταν ο καρκίνος που ήδη μαστίζει τη ν ανθρωπότητα θα είναι σαν το λαχείο, ο ένας στους δύο πεθαίνει ,αν το κατανοήσει, ίσως κάνουμε ένα βήμα μπροστά αλλιώς θα μείνουμε στη μια την μοναδική ημέρα της φιέστας
<< Παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος, αβίωτου >>


* * *