Σάββατο 13 Μαΐου 2017

Στην μάνα!!! Χρόνια πολλά σ ολές τις μανούλες


ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗ ΜΑΝΑ


Στο κάθε βήμα της ζωής
εσύ είσαι στήριγμα μου
σε κάθε δύσκολη στιγμή
εσένα έχω κοντά μου

Μάνα όταν τα μάτια σου
τα μάτια μου κοιτάζουν
χωρίς μια λέξη εγώ να πω
την σκέψη μου διαβάζουν

Μάνα εσύ στην Παναγιά
για με κερί ανάβεις
κι αν σε πικραίνω άθελα
πολύ βαθιά το θάβεις

'Όμως να ξέρεις σ΄αγαπώ
έστω κι αν σε πικραίνω
και το γλυκό το χάδι σου
πάντοτε το προσμένω

κι αν μεγαλώνω μάνα μου
όσο θα 'σαι κοντά μου
θα νιώθω πάντα ένα παιδί
μικρό, σαν τα παιδιά μου.
Ντόρα Μανατάκη


ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ Σ ΑΓΑΠΩ ΕΠΡΟΛΑΒΑ ΚΑΙ ΣΟΥ ΠΑ ΠΡΙΝ ΚΛΕΙΣΕΙΣ ΤΑ ΜΑΤΑΚΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΓΙΝΕΙΣ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΟΥ ...... ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙΣ ΠΟΛΥ ΜΑΝΟΥΛΑ!!!!
ΜΑΝΑ ΜΟΥ (ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΤΟ 2007)
Εψές το βράδυ μάνα μου σε είδα στ ‘όνειρό μου
Ήρθες και μου ενθύμησες το περασμένο βιός μου…

Σαν ήμουνα μικρό παιδί το χέρι μου κρατούσες
Και με αγάπη περισσή στα μάτια με κοιτούσες
Με γλυκονανουρίσματα με κοίμιζες στην κούνια,
Και γέλαγες από καρδιάς σαν το δικό σου φόραγα
κραγιόν και τα τακούνια
Αχ! Να σου μοιάσω ήθελα κι ένοιωθα περηφάνια
Φτερά είχα στους ώμους μου, πετούσα στα ουράνια,
Όταν οι φίλες μου, έλεγαν «τι όμορφη η μαμά σου!!!»
σαν στο σχολειό με πήγαινες
Με το δροσάτο γέλιο σου και την περπατησιά σου,
που ‘ χε αρχοντιά και δίπλα σου βάδιζα με καμάρι.
«είσαι δικιά μου σου ‘λεγα, κανείς δεν θα σε πάρει!!!»
Μεγάλωνα και ήξερες όλα τα μυστικά μου
Στης εφηβείας τα σκαλιά,
εσύ ήσουν πάντα πλάι μου, γλυκιά παρηγοριά μου.
Ο έρωτας σαν σκίρτησε μες τις καρδιάς τα φύλλα
Δάκρυσες μάνα κι ένοιωσες κι εσύ,  ανατριχίλα.
« ήρθε ο καιρός μικρούλα μου, μου είπες κάποια μέρα,Μέσα στο στίβο της ζωής να μπεις και να παλέψεις,
τώρα κι εσύ όπως όλοι μας τις δάφνες σου να δρέψεις…»


Κάθε δικιά σου συμβουλή την έβλεπα μπροστά μου
Και να στεγνώσεις έτρεχα σε σέ τα δάκρυά μου
Τώρα, μάνα μου σ’ έχασα, πονάω, μα αντέχω
Παρηγοριά, που έστω μπορώ, στα όνειρα να σ’ έχω!
Ντόρα