Οι μικρές μου αδυναμίες....

 Πάντα  είχα μια  αδυναμία στα μικρά αντικείμενα, καρτούλες, κουτάκια, μικρές κούκλίτσες, μικρά σε μέγεθος βιβλία, μπλοκάκια, πετρούλες, ακόμα και το αγαπημένο μου παραμύθι ( μην γελάσετε) ήταν « Η ΤΟΣΟΔΟΥΛΑ» (σίγουρα όλοι θα το έχετε διαβάσει). Δεν μπόρεσα μέχρι τώρα να δώσω μια εξήγηση στο γιατί…. ακόμα και σήμερα την κουβαλάω αυτή την αδυναμία μου και μαζεύω ότι απίθανο μικρό  πραγματάκι μου κάνει κλικ….

Για κακή μου τύχη και από την καλή μου την καρδιά, μη θέλοντας να χαλάσω το χατίρι του συζύγου ( δεν έτυχε βλέπετε να έχουμε τις ίδιες αδυναμίες) βρέθηκα  με υπερδιπλο κρεβάτι, τεράστιο ψυγείο, μεγάλο καναπέ και πολυθρόνες και γενικά με πράγματα μακράν των επιθυμιών μου. Τώρα θα μου πείτε σπιτικό έστηνα όχι κουκλόσπιτο)….. σωστά!  Αλλά η επιθυμία για μια σοφιτούλα κατά δική μου είχε κάνει φωλιά μέσα μου.

Πριν κάμποσα χρόνια αποφασίσαμε να ψάξουμε για την αγορά ενός σπιτιού. Είδαμε πολλά… εγώ έψαχνα πάντα με το όνειρο μου ζωντανό, να έχει και κάτι όπως το ήθελα … ένα μικρό χώρο.

 Η τύχη μου χαμογέλασε!!! Το σπίτι που μας άρεσε είχε στο πίσω μέρος του κήπου και τέσσερα μικρά δωμάτια 15 τετρ. το καθένα ( αποθήκες τα χαρακτήριζαν),

«Καλέ τι αποθήκες μου λέτε σκέφτηκα, ένα από αυτά τα δωματιάκια θα είναι το μικρό μου βασίλειο. Ναι!!!

 Και έτσι, έγινε το ονειράκι μου μια πραγματικότητα.

 Η μικρή αποθήκη μεταμορφώθηκε σε ένα ζεστό χώρο που στεγάζει ο,τι αγαπημένο έχω, Τα βιβλία μου, τις μπογιές μου, τους δίσκους μου, το παλιό μου στερεοφωνικό με το πικ απ,  το γραφειάκι μου, και όλα τα μικροαντικείμενα που λατρεύω….

‘Όταν με χάνουν από το σπίτι ξέρουν…. Είμαι στο ησυχαστήριο μου… εκεί, που ότι υπάρχει μέσα,  η αξία του είναι μόνο συναισθηματική….