τα σύννεφα του δειλινου

                           Στα σύννεφα του δειλινού

                        Φιγούρες φτιάχνω  με τον νου

                            Κι αφήνω να με κλέψουν

                            Ανοίγω ολόλευκα πανιά

                              Με καπετάνιο τη χαρά

                              Για να με ταξιδέψουν

                           Κι αν κάθε μου όνειρο τρελό

                              Μες τον γαλάζιο ουρανό

                                 Γεννιέται και πεθαίνει

                                Ένα χαμόγελο αχνό

                           Για συντροφιά όταν γυρνώ

                               Πάνω στα χείλη μένει.