Χτύπησαν με δύναμη τις φτερούγες τους
Τα πουλιά της
αγάπης και πέταξαν μακριά
Τι κρίμα!!!
Λόγια που έπεσαν
σαν κεραυνοί
τάραξαν την
γαλήνη τους, τα τρόμαξαν,
τα έδιωξαν….
και είχαν κουρνιάσει τόσο γλυκά ,τόσο ήρεμα,
πάνω στο
ολάνθιστο δέντρο της ψυχής μου….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου