Στην μητέρα μου

ΣΑΝ ΑΓΙΟΚΕΡΙ ΤΗΝ ΚΡΑΤΩ ΜΑΝΟΥΛΑ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΣΟΥ

Η ΠΙΟ ΖΕΣΤΗ ΑΝΑΠΝΟΗ ΗΤΑΝΕ Η ΔΙΚΗ ΣΟΥ

ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΕΝΙΩΘΑ ΚΟΝΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΕΦΑΛΙ

ΚΑΙ ΝΟΣΤΑΛΓΩ ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΤΡΥΦΕΡΗ ΣΟΥ ΑΓΚΑΛΗ

ΑΥΤΗΝ ΠΟΥ ΕΓΕΡΝΑ ΑΠΑΛΑ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΜΟΥ ΩΡΕΣ

ΚΑΙ ΕΚΑΝΕ ΗΛΙΟΛΟΥΣΤΕΣ ΤΗΣ ΖΗΣΗΣ ΜΟΥ ΤΙΣ ΜΠΟΡΕΣ

                                                                               ΝΤ. ΜΑΝ.