ΣΚΕΨΕΙΣ
όταν τον λυγμό αφήνεις ν ανέβει στα χείλη, βάζεις φραγμό στην ελπίδα.... Ο κόσμος μικραίνει, τα όνειρα παίρνουν το χρώμα της στάχτης και περιπλανιέται το βλέμμα σ ένα δάσος από γκρίζα κούτσουρα ορθωμένα σαν χέρια ικετών...
Μα πως γίνεται ένας υπέρλαμπρος ήλιος, ένας καθαρός ουρανός, μια γαλάζια θάλασσα, ένας ανοιξιάτικος κάμπος, μια μαγεμένη δύση να μην μπορούν ανα σου χαρίσουν ελπίδα;
'Άνθρωποι, μικρές τελείες στο σύμπαν διανύοντας μια απειροελάχιστη τροχιά στον χρόνο αφήνουν πίσω αποκαΐδια πάνω στης γης το χρυσάφι....
Αιώνες τώρα κυλάει η αγάπη σαν τρεχούμενο νερό στο ποτάμι της ψυχής σου άνθρωπε μα ποτέ δεν κατόρθωσες να το κρατήσεις μέσα στα δυό σου χέρια.....
όταν τον λυγμό αφήνεις ν ανέβει στα χείλη, βάζεις φραγμό στην ελπίδα.... Ο κόσμος μικραίνει, τα όνειρα παίρνουν το χρώμα της στάχτης και περιπλανιέται το βλέμμα σ ένα δάσος από γκρίζα κούτσουρα ορθωμένα σαν χέρια ικετών...
Μα πως γίνεται ένας υπέρλαμπρος ήλιος, ένας καθαρός ουρανός, μια γαλάζια θάλασσα, ένας ανοιξιάτικος κάμπος, μια μαγεμένη δύση να μην μπορούν ανα σου χαρίσουν ελπίδα;
'Άνθρωποι, μικρές τελείες στο σύμπαν διανύοντας μια απειροελάχιστη τροχιά στον χρόνο αφήνουν πίσω αποκαΐδια πάνω στης γης το χρυσάφι....
Αιώνες τώρα κυλάει η αγάπη σαν τρεχούμενο νερό στο ποτάμι της ψυχής σου άνθρωπε μα ποτέ δεν κατόρθωσες να το κρατήσεις μέσα στα δυό σου χέρια.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου