Εάλω η Πόλις .

Εάλω η πόλις
Κανείς δεν υπάρχει, Ουδείς που να άρχει
Καπνοί και αντάρα μια μαύρη κατάρα
Κραυγή απελπισίας , ωδή παρρησίας


Βοσπόρου παλάτι, καρδιά μας κομμάτι
Αγία Σοφιά μας, Χριστέ Παναγιά μας


Σπαθί και μαχαίρι, θηκιάζει στο χέρι
Θεριό λαβωμένο, παιχνίδι χαμένο


Και όμως κωφεύουν, οι φλόγες θεριεύουν
Ο κύβος ερίφθει, ο ήλιος εκρύφθει
ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ


Χαμένη πατρίδα, μνημεία στολίδια
Γινήκανε στάχτη, και αποκαΐδια


Με κλάμα βουβό, στην άκρη του δρόμου
Φορώντας την μάσκα, του πόνου, του τρόμου


Αφήνει καθένας, ότι έχει αγαπήσει
Το άγιο το χώμα
Που ιδρώτας και αίμα το έχει ποτίσει


Συντρίμμια τα όνειρα, οι ελπίδες κομμάτια
Παντού αντικρίζεις, την πίκρα στα μάτια
ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ


Γενιές επεράσαν, οι νέοι γεράσας

Μα, πληγή που ματώνει, ψυχή ξεσηκώνει!


ΝΤΌΡΑ ΜΑΝΑΤΑΚΗ

Από την εκδήλωση!!! Ευχαριστώ την πρόεδρο του πολιτιστικου συλλόγου Λακώνων  Γλυφάδας Φρύντα Μαυροπούλου για την τιμή που μου έκανε να απαγγείλω αυτό το ποίμα στην επέτειο της Αλώσεως της Κωνσταντινούπολεως!