ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΠΙΣΩΓΥΡΊΖΕΙ


Στων αναμνήσεων τη βρύση
Σκύβω για να πιώ νερό
Με τις χούφτες μου ανοιγμένες
Το ρουφώ μα είν’ γλυφό

Μιαν αντάρα αντραλίζει
Τα κρυμμένα φυλλοκάρδια
Στο κρεβάτι όταν γείρω
Κι αξημέρωτα τα βράδια

Τι έχω αφήσει αναρωτιέμαι
Πίσω όλα αυτά τα χρόνια
Τι έχω πάρει τι έχω δώσει
Μ’ άγγιξαν τα πρώτα χιόνια

Κι όμως η καρδιά παιδούλα
Μες τα στήθη μου χτυπάει
Στις ζωής τις ανηφόρες
Έμαθε να αγαπάει

Την συγνώμη να χαρίζει
Να ξεφεύγει από τα πάθη
Ίσως και ν’ αναγνωρίζει
Πόσα έχει κάνει λάθη

Το μυαλό πισωγυρίζει
Κάνει απολογισμό
Αχ! Και η ζωή αλήθεια
Να ‘χε πάλι γυρισμό….