ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΟΞΑ…..



Καβαλάρη του πιο όμορφου ονείρου
Πιλαλώντας στη δόξα τραβάς
Ατενίζεις το βάθος του απείρου
Σε μια ρότα που εσύ κυβερνάς

Μεθυσμένα τραβάς χαλινάρι
Κουρνιαχτό πίσω,σκόνη, βοή
Έναν ήλιο σωστό κεχριμπάρι
Θέλεις να φτάσεις με μια πνοή

Οι μεγάλες μορφές σε μαγεύουν
Να αγγίξεις ζητάς την κορφή
Διεξόδους οι σκέψεις γυρεύουν
Και μια ελπίδα που μένει κρυφή


Καβαλάρη του πιο όμορφου ονείρου
Τράβα όπου ο νους σε καλεί
Αν τ αξίζεις το νήμα θα κόψεις
Στο ψηλότερο θ ανέβεις σκαλί.