ΜΑΝΑ ΜΟΥ

ΜΑΝΑ ΜΟΥ

Εψές το βράδυ μάνα μου σε είδα στ ‘όνειρό μου
Ήρθες και μου ενθύμησες το περασμένο βιός μου…

Σαν ήμουνα μικρό παιδί το χέρι μου κρατούσες
Και με αγάπη περισσή στα μάτια με κοιτούσες
Με γλυκονανουρίσματα με κοίμιζες στην κούνια,
Και γέλαγες από καρδιάς σαν το δικό σου φόραγα
κραγιόν και τα τακούνια

Αχ! Να σου μοιάσω ήθελα κι ένοιωθα περηφάνια
Φτερά είχα στους ώμους μου, πετούσα στα ουράνια,
Όταν οι φίλες μου, έλεγαν «τι όμορφη η μαμά σου!!!»
σαν στο σχολειό με πήγαινες
Με το δροσάτο γέλιο σου και την περπατησιά σου,
που ‘ χε αρχοντιά και δίπλα σου βάδιζα με καμάρι.
«είσαι δικιά μου σου ‘λεγα, κανείς δεν θα σε πάρει!!!»

Μεγάλωνα και ήξερες όλα τα μυστικά μου
Στης εφηβείας τα σκαλιά,
εσύ ήσουν πάντα πλάι μου, γλυκιά παρηγοριά μου.
Ο έρωτας σαν σκίρτησε μες τις καρδιάς τα φύλλα
Δάκρυσες κι ένοιωσες κι εσύ, μαζί μου ανατριχίλα.
« ήρθε ο καιρός μικρούλα μου, μου είπες κάποια μέρα,
Μέσα στο στίβο της ζωής να μπεις και να παλέψεις,
τώρα κι εσύ όπως όλοι μας τις δάφνες σου να δρέψεις…»
Κάθε δικιά σου συμβουλή την έβλεπα μπροστά μου
Και να στεγνώσεις έτρεχα σε σέ τα δάκρυά μου

Τώρα, μάνα μου σ’ έχασα, πονάω, μα αντέχωΠαρηγοριά, που έστω μπορώ, στα όνειρα να σ’ έχω