ΤΟΤΕ ΠΟΥ Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΕΚΡΥΒΕ ΔΥΝΑΜΗ... ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ!!!

Εδω πολυτεχνείο!!!( ενα μικρό αφιέρωμα, απο τις αναμνήσεις μου εκείνης της μέρας)

ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ….!!!!

Μια φλόγα άσβεστη στα μάτια είχε καθίσει
Κι ανάμνηση σαν όραμα πίσω είχε γυρίσει
Τότε που τα ψαρά μαλλιά μαύρα ήταν ακόμα
Και δυνατό, αθλητικό, νεανικό το σώμα.

«Κάθισε» μου είπε με φωνή αργόσυρτη και κρύα
Αυτά που θέλω να σου πω, τα γράφουν τα βιβλία
Όμως…….. Πώς τις κραυγές, τον πόνο μας
, μπορούν ν αποτυπώσουν;
Μες σε σελίδες άψυχες,
πολλοί δε, να προδώσουν
Τα ιδανικά των χρόνων μας,
αυτά που σημαδέψαν
Και της φοιτητικής γενιάς την φλόγα εθεριέψαν;

Για να ορμήσει δυνατά και με αυτοθυσία
Να σπείρει φόβο σε αυτούς που είχαν τα ινία
Και να ριζώσει γι άλλη μια,
της λευτεριάς το σπόρο
Μες την καρδιά του Έλληνα .

Αίμα φωτιά και άναρθρες κραυγές από τον πόνο
Με μια γαλανόλευκη σημαία για όπλο μόνο
Άνιση μάχη δώσαμε στα τανκς που απειλούσαν
που άοπλα νέα παιδιά ναι! Επυροβολούσαν

Για να πατάξουν την ορμή που έκρυβαν στα στήθια
Και τραγουδώντας φώναζαν «αδέρφια μας Βοήθεια»

Χρόνια και χρόνια πέρασαν κι άσπρισαν τα μαλλιά μου
Όμως μια φωνή ηχεί, ακόμα μες τα αυτιά μου……
ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ!!!!! ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ!!!!