λίγες σκέψεις.....

ΟΛΑ ΑΛΛΆΖΟΥΝ

Όλα αλλάζουν και η ζωή σαν μια χιονοστιβάδα, κατρακυλώντας σαρώνει τα πάντα στο πέρασμα της

Όλα αλλάζουν οι μυρωδιές του γιασεμιού, του νυχτολούλουδου, των κατιφέδων, χάθηκαν από τις αυλές που κάθε βράδυ πλημμύριζαν με το άρωμα τους τις γειτονιές.

Όλα αλλάζουν και τα χελιδόνια δεν χτίζουν πια τις φωλιές τους στα μπαλκόνια και στα κεραμίδια των σπιτιών, φέρνοντας την άνοιξη τιτιβίζοντας χαρούμενα στον γαλάζιο ουρανό.

Το τραγούδι έσβησε και το χαμόγελο πάγωσε  στα χείλη του εργάτη, του φτωχού μεροκαματιάρη. Ανεργία παντού!

Η μοναξιά πιστός σύντροφος τώρα μετράει τις ώρες.

Γύρω ένας απέραντος σκουπιδότοπος. Χωματερές διάσπαρτες στις εξοχές. Τρόφιμα ακατάλληλα. Πτηνά και ζώα τελειώνουν την ζωή τους χτυπημένα από μεταλλαγμένους ιούς.

Ακόμα και οι σχέσεις των ανθρώπων έχουν χτυπηθεί. Η επικοινωνία, η ανθρωπιά, το φιλότιμο, η ευσυνειδησία, η αγάπη, η αλήθεια, μεταλλάχτηκαν σε μοναξιά, καχυποψία, αδιαφορία, ζήλια, ψέμα.

Τα μάτια ερμητικά κλειστά και τα αυτιά με ωτασπίδες, έχουν κάνει τον άνθρωπο ρομπότ την θέση της καρδιάς πήρα το χρήμα και του μυαλού η εκμετάλλευση.

Λυπάσαι τις νέες ψυχές που έρχονται σ αυτόν τον κόσμο τον σκληρό σαν γρανίτη.

Τις νέες ψυχές που θα καταθέσουν ζωή. Σε ποιο βωμό; Μα του μαμωνά φυσικά.

Ξεκινάς τη ζωή σου με κέφι, με όνειρα , με φιλοδοξίες, με στόχους, με φτερά στους ώμους και στην πορεία τα αλλάζεις με ένα φτυάρι…. Ναι με ένα φτυάρι και αρχίζεις να τα θάβεις ένα – ένα Μοναδικό σου όπλο η ελπίδα « αύριο ξημερώνει άλλη μέρα…» και περιμένεις αυτήν την άλλη την καλύτερη, που ίσως δεν θα έρθει ποτέ.

Το πανό με το σλόγκαν  « ο θάνατος σου η ζωή μου» έχει ήδη κρεμαστεί.

Ληστείες,, βίαιοι θάνατοι, η χώρα ξεπουλήθηκε, ανεργία, πείνα, χρέη, αυτοκτονίες και ποιος ξέρει τι θα έρθει ακόμα… ακατάλληλα τρόφιμα, ,πόνος,  βιασμοί, τρομοκρατία, παιδεραστία, καθημερινό μενού που σερβίρεται  από τα ΜΜΕ.

«Ευυπόληπτοι» πολίτες, με ακριβά κουστούμια και γραβάτες ,καταρρακώνονται όταν το χλιδάτο τους περιτύλιγμα σκίζεται και προβάλει το σάπιο περιεχόμενο.

Το οικοδόμημα καταρρέει. Μας γεμίζουν ψέματα και η άμυνα μας ασθενική. Δεν υπάρχει δύναμη αντίδρασης.και πώς να αντιδράσεις άλλωστε; Και σε ποιόν; Έρμαιο της τύχης σου. Αυτής που εσύ διάλεξες και ίσως άθελά σου διαμόρφωσες