Με μάτια βουρκωμένα και μ’ ένα λυγμό να βγαίνει από τα στήθη μας αποχαιρετήσαμε όλοι τα αδικοχαμένα αδέρφια μας, τους Κύπριους ήρωες που με τίμημα την ίδια τους την ζωή, προσπάθησαν να αποτρέψουν το μεγάλο κακό που βύθισε στο πένθος την μεγαλόνησο.
Μα η καρδιά λύγισε μπροστά στον πόνο της μάνας και του πατέρα των αδικοχαμένων διδύμων αδερφών Μιλτιάδη και Χρηστάκη που η ζωή φάνηκε τόσο άδικη μαζί τους.
Στην Ιστορία θα γραφτούν σαν δυό αδικοχαμένοι ήρωες….
ΑΘΑΝΑΤΟΙ, στην μνήμη μας παλληκάρια μου…. ας είναι ελαφρό το χώμα που σας σκέπασε!!!
ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ
ΜΙΛΤΙΑΔΗ ΚΑΙ ΧΡΗΣΤΆΚΗ
Δυό λεβέντες, δυό αγγέλοι
δεν προλάβαν να γευθούνε
Λίγο απ’ της ζωής το μέλι
Πέταξαν σαν χελιδόνια
Πάλεψαν σαν τον Διγενή
Σε μαρμαρένια αλώνια,
μέσα στις φλόγες, στους καπνούς
Κι άφησαν την πνοή τους…
Γιατί…
Άπονη μοίρα έκοψε
το νήμα της ζωής τους
Δυό φέρετρα με δυό κορμιά
Στους ώμους πήρε η μάνα
Και με φωνή που αντήχησε
Σαν θλιβερή καμπάνα
Κραύγασε… «ΗΤΑΝ ΗΡΩΕΣ!!!»
Πληγή μέσα στα στήθια
Σαν αναμμένο κάρβουνο
Θα ναι τούτη η αλήθεια…
Ας είν’ το χώμα ελαφρύ
οπού θα σας σκεπάσει
ΑΘΑΝΑΤΟΙ!!!!
Την μνήμη σας κανείς δεν θα ξεχάσει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου