Γιατί βρε όνειρα.....?????

Όλα τα χρόνια σου μέσα σε μια κουζίνα

Εκεί, γεννιούνται και πεθαίνουν τα όνειρά σου

Στον νεροχύτη πλένοντας τα πιάτα

Σαν καθαρίζεις φασολάκια,

Σαν τα χέρια σου σκουπίζεις στην ποδιά σου…

Στην κατσαρόλα, όταν βράζεις το φαί σου

Φτιάχνεις εικόνες στον ατμό που ανεβαίνει

Στις φαντασίας τα φτερά ανεβασμένη,

Ανακατεύεις, και νομίζεις, ότι είσ’ ευτυχισμένη…

Βλέπεις το μέλλων των παιδιών σου, που θα ήθελες να έχουν

Και ένα ΛΟΤΤΟ που κερδίζει και σε βγάζει απ’ την μιζέρια

Λες τα παράπονα μπροστά σ ένα καθρέφτη

Και φασκελώνεις που και που και με τα δυό σου χέρια

Μετράς ρυτίδες όπου όλο και πληθαίνουν

Δεν καρτερείς απάντηση μονάχα ξαλαφρώνεις

Χαμογελάς αδιάφορα – σαν τι άλλο να κάνεις-;

Και φιλαράκι προσπαθείς να γίνεις με τον χρόνο.

Καμιά φορά παίρνεις μολύβι και χαρτί

 όταν καθίσεις για να πιείς το καφεδάκι

Και γράφεις το παράπονο  που κρύβεις στην ψυχή…

« γιατί βρε όνειρα, γιατί,

 ενώ εγώ σας πότιζα, να μην ανθίσετε λιγάκι;»