ΧΡΟΝΕ ΑΛΗΤΗ ΤΑΞΙΔΙΑΡΗ....

ΧΡΟΝΕ ΑΛΗΤΗ

ΤΑΞΙΔΙΑΡΗ…

Βγήκε η μνήμη μου σεργιάνι

Κι άρχισε βουτιές να κάνει

Και στου νου μου τα μπαλκόνια

Στήσανε χορό τα χρόνια

Χρόνια νιότης που περάσαν

Και μ’ απλοχεριά μοιράσαν

Όμορφες στιγμές με χρώμα

Που μ’ ακολουθούν ακόμα

Ζω ξανά τα χτυποκάρδια

Τ’ αξημέρωτα τα βράδια

Του έρωτα, που μ’ είχε βάλει

Σε γαλάζιο ακρογιάλι

Ζω στιγμές που η φαντασία

Είχε απέραντη αξία

Άσπρα κρίνα τα όνειρά μου

Μες τον κήπο της καρδιά μου

Στόχους έβαζα σημάδι

Κι έπλεκε του νου το υφάδι

Το χαλί που λαχταρούσα

Πάνω του να περπατούσα

Ζω στιγμές δημιουργίας

Δοκιμές περιεργείας

Τα άγουρά μου τότε νιάτα

Μ’ έβαζαν σ αυτή τη στράτα

Τα μαθητικά τα χρόνια

Κελάηδησα σαν τα αηδόνια

Και η άχαρη εφηβεία

Γλυκός σκοπός από ρομβία

Γύρισαν πίσω οι φίλοι

Τσαμπί, ολόγλυκο σταφύλι

Τα ξενύχτια, οι συζητήσεις,

 Οι υπαρξιακές δονήσεις

Που αντραλίζανε τη σκέψη

Κι έμπαινε ως πρώτη  λέξη

το γιατί και το διότι

Τάχει αυτά η πλάνα νιότη

Τι περίεργο , μα νιώθω

Και ξυπνούν  μέσα μου πόθο

Μυρωδιές αγαπημένες

Νόμιζα, ήταν ξεχασμένες

Μυρωδιές που συγκλονίζουν

Τώρα που ξαναγυρίζουν

Βγήκαν κι άλλα από το συρτάρι

Κι όλα με περίσσια χάρη

Λικνιστήκανε μπροστά μου

Πήραν δάκρυ απ την χαρά μου….

 Χρόνε αλήτη, ταξιδιάρη

Εσύ τρέχεις με καμάρι

Μα οι διαδρομές σου αφήνουν

Αναμνήσεις που δεν σβήνουν

Γεύθηκα και λίγο πόνο

Φίλο έκανα τον χρόνο

Κι είπα…

«Ωραίο το ταξίδι

Ας το ζήσω σαν παιχνίδι!»