ΠΡΩΤΗ ΑΓΑΠΗ

ΠΡΩΤΗ ΑΓΑΠΗ

Της εφηβείας τα όνειρα που χάραξα στη μνήμη

Δεν βούλιαξαν, δεν χάθηκαν στης μοναξιάς τη λίμνη

Πρώτη μου αγάπη, όνειρο θολό,

 με διαυγή μορφή ξαναγυρίζεις

τρυπώνεις σαν αγκάθι

στο μυαλό, κι αργά- αργά το βασανίζεις.

Του πόθου η ανεκπλήρωτη χαρά,

Κυρίαρχος στις ίνες του κορμιού μου

Πρώτο φιλί καίει τα χείλη μου ξανά

Αυτό που το ‘σκασε

Από το χρονοντούλαπο του νου μου

Πώς να ‘ναι άραγε στο σήμερα η μορφή σου;

Τα πλούσια χαλκοκάστανα μαλλιά

Του ασημιού θα έχουνε το χρώμα

Κι ο χρόνος ίσως κύρτωσε

Τ’ αθλητικό σου σώμα

 Όμως το χαμογέλιο σου,

Σίγουρα θα ‘χει μείνει, το ίδιο, τ ‘ απαράλλακτο…

Ω! στ’ αλήθεια πόσο λάτρεψα….

Τα δύο λακκάκια που έσκαγαν

Αχνά στα μαγουλά σου,

Σαν με φιλούσαν τρυφερά

Τα χείλη τα υγρά σου

Το χέρι σου όταν έσφιγγε

Μέσα του το δικό μου

Το βλέμμα σου όταν χάιδευε

Γλυκά το πρόσωπο μου.

Της μοίρας όμως τη γραφή, κανένας δεν ορίζει

Τα πάνω κάτω στη ζωή αν θέλει τα γυρίζει….

Θα σε γνωρίσω άραγε αν θα σε συναντήσω;

Ή θα ‘τανε καλύτερα πάλι να φυλακίσω

Τις αναμνήσεις μου ξανά

Μες τις καρδιάς τα βάθη

Και να της πω…

«καρδούλα μου, το όνειρο εχάθει»