Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010

τα κάλαντα στους "αρχοντες"

Καλήν εσπέρα άρχοντες
Χωρίς τον ορισμό σας
Με τα δικά μου κάλαντα
Περνώ στ’ αρχοντικό σας

Εκείνο το αρχοντικό
Όπου βουλή το λένε
Κι όσοι είναι μέσα χαίρονται
Και οι απ’ έξω κλαίνε….
‘’Αλλη μια χρονιά πολυτάραχη έφτασε στο τέλος της. Μια χρονιά που τα είχε όλα. Απεργίες, ανεργία, φονικά, εκλογές, πικρό γέλιο, δάκρυ, ξεσπάσματα οργής, αλλά και καινούργια «φρούτα» άγνωστα μέχρι σήμερα, μνημόνιο, τρόικα, περαίωση… απ όλα  είχε ο μπαξές!!!Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς… αν και εμείς οι Έλληνες έχουμε το «προσόν» να ξεχνάμε εύκολα γιατί αν δεν το είχαμε τα πράγματα θα ήταν αλλιώς. Δεν θα μας κυβερνούσαν οι ίδιοι άνθρωποι δεκαετίες τώρα «απ τον παππού στον εγγονό» και πάει λέγοντας…
            Αγαπητοί μου άρχοντες της εξουσίας και της αντιπολίτευσης, αυτές τις άγιες μέρες κατεβείτε από τον ονειρικό κόσμο που έχετε στήσει τον θώκο σας, βγείτε από τις πολυτελείς βίλες σας. Αφήστε τα πανάκριβα αυτοκίνητα σας και ζήστε με τον άμοιρο λαό που σας ψήφισε και τον γελάσατε τον κοροϊδέψατε. Επισκεφθείτε τις φτωχογειτονιές που κάποτε η μοσχοβολιά  ξεχύνονταν από τις κουζίνες των σπιτιών, όταν έψηναν τα μελομακάρονα,  τους κουραμπιέδες τις βασιλόπιτες για το καλωσόρισμα των Χριστουγέννων και του καινούργιου χρόνου. Τώρα… για ανοίξτε το ψυγείο του άνεργου πατέρα, του απλήρωτου εργάτη, του άμοιρου συνταξιούχου που πετάξατε στον δρόμο με τα ψίχουλα που του αφήσατε για να ζήσει, κι ας πλήρωνε μια ζωή τα ταμεία σας, που τα τινάξατε στον αέρα και χωρίς ντροπή,  έχετε το θράσος να τον θεωρείται συνυπεύθυνο. Μείνετε ένα εικοσιτετράωρο μέσα στο παγωμένο του σπίτι, το χωρίς θέρμανση αφού δεν  υπάρχουν χρήματα για να αγοράσει πετρέλαιο. Ρωτήστε το παιδί του αν λαχταράει ένα καινούργιο ρούχο, ένα ζευγάρι παπούτσια, ή έστω ένα παιχνίδι.
            Έχετε υποχρέωση να ακούσετε τις κραυγές απελπισίας των ανθρώπων που σας ψήφισαν, σας έβαλαν στο ψηλότερο βάθρο για να περνάτε καλά με τις παχυλές αμοιβές που εισπράττετε, και μπορείτε να σπουδάζετε τα παιδιά σας, να ζείτε στην θαλπωρή, και να απολαμβάνετε αγαθά που άλλοι δεν μπορούν ούτε να ονειρευτούν. Και κάτι ακόμα, μην παίρνετε όταν βγαίνετε στο γυαλί το θλιμμένο υφάκι της κατανόησης, γιατί δεν σας ταιριάζει είναι τόσο ψεύτικο και δεν πείθει κανέναν.
            Η φτώχια και η εξαθλίωση στην  χώρα μας έχει χτυπήσει κόκκινο και είτε θέλετε να το παραδεχθείτε είτε όχι εσείς έχετε την ευθύνη. Μη λοιπόν μένετε στον κόσμο σας τον αγγελικά πλασμένο και προπαντός μην έχετε σαν μέτρο σύγκρισης τον περίγυρό σας. Δείτε τα πρόσωπα των ανθρώπων,  που καθημερινά περπατούν στους δρόμους   μπαίνουν στα λεωφορεία,  ψάχνουν για ένα μεροκάματο, σκυθρωπά, σκυφτά, και γκρίζα. Έχετε φέρει τον λαό στα όρια του και μια παροιμία λέει « φωνή λαού οργή θεού»
            Θα μπορούσα να σας πω πολλά, δεν ξέρω αν ωφελεί γιατί θα μου πείτε «μας τα’ παν άλλοι» αρκούμαι σ ‘ αυτά και λυπάμαι που δεν έχω το κουράγιο να στείλω ευχές ψεύτικες για έναν καινούργιο χρόνο καλύτερο….
Ντόρα Μανατάκη



Δεν υπάρχουν σχόλια: