ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΕΦΥΓΕ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ....
Ο Οδυσσέας Ελύτης, ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές, μέλος της λογοτεχνικής γενιάς του '30.
Γέννηση: 2 Νοεμβρίου 1911, Ηράκλειο Κρήτης
Απεβίωσε: 18 Μαρτίου 1996, ΑθήναΒραβεία: Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας
ΣΤΟΝ ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ (ΠΟΙΗΜΑ ΝΤΟΡΑ ΜΑΝΑΤΑΚΗ)
Αγάπησες το απέραντο γαλάζιο
Το αφρισμένο κύμα το αλμυρό
Το λιόχαρο ξημέρωμα στο Αιγαίο
Και λούστηκες μ’ αθάνατο νερό.
Μούσες σου τα κοχύλια, τ’ αρμυρίκι
Οι άνεμοι, οι θαλασσοσπηλιές,
Τα απλωμένα, του γιαλού τα φύκια
Οι κάμποι, τα τζιτζίκια, οι ελιές.
Οι στίχοι σου ευωδιάζουνε Ελλάδα
Και σπαρταρά το αίμα που κυλά
Στο σώμα του καλοκαιριού όλο φρεσκάδα
Σαν το χαϊδεύει ο ήλιος απαλά.
Του πρωινού τραγούδησες την αύρα
Της ‘Άνοιξης τα κρίνα, τις μυρτιές,
Δάκρυσες με τον ήχο της καμπάνας
Με τ’ άδικου πολέμου τις φωτιές.
Αινίγματα στων βράχων τις σχισμάδες
Αναζητούσες με τ’ αγέρα τις βοές
Έρωτα, έγραφες πα’ στην καυτή την άμμο
Για λυγερές αλαφροπάτητες σκιές.
Με της βροχής τη σιγανή ψιχάλα
Του λεύτερου τ’ ανέμου χαϊδολόι
Αγνάντευες το πελαγίσιο κύμα
Κι αφουγκραζόσουνα γοργόνας μοιρολόι.
Οράματα ανυπότακτα θεριέψαν
Στης φαντασίας σου τον λυρισμό
Οράματα που στο άπειρο οδεύσαν
Κι άγγιξαν τον υπερρεαλισμό
Ο Οδυσσέας Ελύτης, ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές, μέλος της λογοτεχνικής γενιάς του '30.
Γέννηση: 2 Νοεμβρίου 1911, Ηράκλειο Κρήτης
Απεβίωσε: 18 Μαρτίου 1996, ΑθήναΒραβεία: Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας
ΣΤΟΝ ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ (ΠΟΙΗΜΑ ΝΤΟΡΑ ΜΑΝΑΤΑΚΗ)
Αγάπησες το απέραντο γαλάζιο
Το αφρισμένο κύμα το αλμυρό
Το λιόχαρο ξημέρωμα στο Αιγαίο
Και λούστηκες μ’ αθάνατο νερό.
Μούσες σου τα κοχύλια, τ’ αρμυρίκι
Οι άνεμοι, οι θαλασσοσπηλιές,
Τα απλωμένα, του γιαλού τα φύκια
Οι κάμποι, τα τζιτζίκια, οι ελιές.
Οι στίχοι σου ευωδιάζουνε Ελλάδα
Και σπαρταρά το αίμα που κυλά
Στο σώμα του καλοκαιριού όλο φρεσκάδα
Σαν το χαϊδεύει ο ήλιος απαλά.
Του πρωινού τραγούδησες την αύρα
Της ‘Άνοιξης τα κρίνα, τις μυρτιές,
Δάκρυσες με τον ήχο της καμπάνας
Με τ’ άδικου πολέμου τις φωτιές.
Αινίγματα στων βράχων τις σχισμάδες
Αναζητούσες με τ’ αγέρα τις βοές
Έρωτα, έγραφες πα’ στην καυτή την άμμο
Για λυγερές αλαφροπάτητες σκιές.
Με της βροχής τη σιγανή ψιχάλα
Του λεύτερου τ’ ανέμου χαϊδολόι
Αγνάντευες το πελαγίσιο κύμα
Κι αφουγκραζόσουνα γοργόνας μοιρολόι.
Οράματα ανυπότακτα θεριέψαν
Στης φαντασίας σου τον λυρισμό
Οράματα που στο άπειρο οδεύσαν
Κι άγγιξαν τον υπερρεαλισμό
1 σχόλιο:
Καλημερα Ντορα μου.
Το αφιερωμα σου στον μεγαλο μας Ανθρωπο και Ελληνα πανω απ ολα με συγκινησε βαθια!
Το ποιημα σου εξαιρετικο!
* Θα μπορουσα να το αναδημοσιευσω στο μπλοκ μου; Με το ονομα σου φυσικα!
Φιλακια!
Δημοσίευση σχολίου