σαν ουράνιο τόξο

           ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ

Των ονείρων μου το πέπλο έπεφτε γκρίζο

Και ήρθες εσύ, ουράνιο τόξο

Σαν χλιμίντρισμα από ατίθασο άτι

Η χαρά ξεπήδησε και κάλπασε

Ζητώντας την ευτυχία

Δεν θέλω όνειρα κλείνω τα μάτια

Στο χτες μα και στο αύριο.

Το σήμερα , το τώρα

Είναι η πηγή μου που αναβλύζει

Και μέσα σ αυτήν σβήνω τη δίψα

Της μοναξιάς μου

Των χαμένων στιγμών του παρελθόντος

Στις κολασμένες ώρες

Τραβάω μια χαρακιά

Σαν την λάβα η ηδονή ξεχύνεται

Απ το καυτό κορμί μου

Και σβήνει πάνω στο ασπρογάλαζο

Αφρισμένο κύμα του ερωτά σου

Πόσα πέπλα πρέπει να φορέσω

Για να ξεγυμνωθώ αργά αργά

Κάνοντας μυσταγωγία τον έρωτα

Τη στιγμή αιωνιότητα

Και το τέλος,

Κλειδί μιας παραδείσιας πύλης…