Το Γράμμα...

« ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ » (Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι)

Ενα κομμάτι χαρτί, ένας φάκελος με αποστολέα και παραλήπτη, ένα γραμματόσημο. Αυτή ήταν η επικοινωνία των ανθρώπων στο κοντινό παρελθόν που βρισκόταν μακρυά ο ένας απο τον άλλον και που πολλές φορές περνούσαν χρόνια για να ξαναανταμώσουν.






« Εχεις γράμμα»!! η φωνή του ταχυδρόμου.


Τα μάτια βούρκωναν απο την συγκίνηση και τα χέρια έτρεμαν μέχρι να το ανοίξεις. Διαβάζοντας τις πρώτες γραμμές τα δάκρυα άρχιζαν να κυλούν πάνω στο άψυχο χαρτί που σιγά σιγά έπερνε τη μορφή του αποστολέα. Της μάνας, του πατέρα, του ξενητεμένου γυιού, του αγαπημένου ή της αγαπημένης.


Προσπαθούσες να ρουφήξεις την κάθε λέξη επαναλαμβάνοντας τις προτάσεις δυό και τρείς φορές. Συχνά το αποστήθιζες, το μάθαινες απ’ έξω και τέλος το έφερνες κοντά στα χείλη και το σφράγιζες με ένα φιλί. Ήταν σαν να φιλούσες το αγαπημένο πρόσωπο.


Το διάβασμά του επαναλαμβανόταν αρκετές φορές, μέχρι να φτάσει το επόμενο γράμμα και τότε έπερνε τη θέση του μέσα σε κάποιο κουτί ή συρτάρι μαζί με τα προηγούμενα σαν φυλαχτό.


Κάθε φορά που η μοναξιά και η νοσταλγία σε τύλιγε με το γκρίζο της πέπλο έβγαινε πάλι για να σου κρατήσει συντροφιά και να το μουσκέψουν ξανά καποια δάκρυα ή να του χαρίσεις ένα χαμόγελο ευτυχίας.


Πάνω σ, ένα κομμάτι λευκό χαρτί μπορούσες να καταθέσεις όλα σου τα συναισθήματα αυτά που ένοιωθες μακρυά απο τα αγαπημένα πρόσωπα { άλλωστε ήταν και ο μόνος τρόπος επικοινωνίας} την χαρά σου ,τη λύπη, ακόμα και τα δάκρυά σου άφηνες να κυλήσουν, να το βράξουν και κλείνοντας το γράμμα να τα στείλεις, ένα κομμάτι απο σένα.


Και η συνήθεια της ανταλλαγής καρτών που έφταναν γεμάτες ευχές τις γιορτινές μέρες απο συγγενείς και φίλους, το πλείστον μπουκέτα με τριαντάφυλλα, τυπωμένα στο χοντρό χαρτί και αναγλυφα χρυσά γράμματα που έγραφαν «Δια την ονομαστικήν σου εορτήν χρόνια πολλά» ή «Ενθύμιον φιλίας» κ.α. είχε μια ξεχωριστή μαγεία που μόνο σαν νοστάλγός εκείνης της εποχής μπορείς να την νιώσεις.


Με την αλληλογραφία ένιωθες πως ένα μέρος απο την σκέψη του άλλου ήταν αφιέρωμένο σε σένα . Μέσα απο τις λέξεις εισέπραττες την αγάπη, την επιθυμία, τον πόνο, την χαρά, την φιλία, τον έρωτα. Μέσα απο τις περιγραφές έφτιαχνες τις δικές σου εικόνες.


Δυστυχώς σήμερα η πρόοδος της τεχνολογίας μας, έχει εξαφανίσει αυτή την τρυφερή επικοινωνία. Τα κινητά τηλέφωνα, τα SMS, ο εκμηδενισμός των αποστάσεων, ακόμα και η έλλειψη διαθέσημου χρόνου έχουν κάνει «το γράμμα» μια γλυκιά ανάμνηση.


Oμως σίγουρα σε κάποια συρτάρια, σε κάποιους χώρους φυλακισμένων αναμνήσεων θα υπάρχουν ξεχασμένα κιτρινισμένα γράμματα, του παππού, της γιαγιάς , του θείου, απομεινάρια μιας τρυφερής ρομαντικής εποχής, που μπορούν ακόμα να συγκινούν, να φέρνουν τον χρόνο πίσω και την μυρωδιά μιας περασμένης Άνοιξης που χάθηκε ανεπιστρεπτή.