ΘΑ ΗΤΑΝ ΚΡΙΜΑ….
Τα δυό μου μάτια όταν άνοιξα στον κόσμο
Γιορτή και άνθιζαν πολύχρωμα λουλούδια
Μια μέρα όλο χαρά ξεχωριστή.
Το γέλιο ή το κλάμα μου ήταν γι αυτούς τραγούδι
Με κοίταζαν με φρόντιζαν, μ’ αγάπη περισσή
Στην αγκαλιά της μάνας μου ήμουν εν’ αγγελούδι
Που την ζωή της έκανε ολόφωτη χρυσή.
Οι αναμνήσεις μου θολές απ τα μικρά μου χρόνια
Ελάχιστα στη μνήμη μου μπορώ τώρα να φέρω
Όμως θυμάμαι έλεγαν με το μυαλό που έχω
Πως στη ζωή μου θα μπορώ , πολλά να καταφέρω.
Και όπως αποδείχτηκε μυαλό περίσσο είχα
Άλλο αν δεν κατάφερα εκείνα τα πολλά
Γιατί η καρδιά μου ήτανε πιο πάνω απ’ το μυαλό μου
Ζούσα με το συναίσθημα και μ’ όνειρα απλά.
Δεν ξέρω αν εστόχευα την δόξα ή το χρήμα
Πως θα μπορούσε να ‘τανε σήμερα η ζωή μου
Όμως δοξάζω τον Θεό γιατί θα ήταν κριμα
αν δεν κρατούσα καθαρη κι ατόφια την ψυχή μου.
3 σχόλια:
και κθαρή και ατόφια ειναι η ψυχή σου ποιήτρια
Ντόρα πολύ άμεσο το [οίημά σου μ' αρέσει και μου ταιριάζει γάντι, δεμ πειρ'αζει πέρνουμε άλλες ικανοποιήσεις εμείς που δεν στοχεύουμε ούτε στο χρήμα ούτε στην μεγάλη δόξα. Να είσαι πάντα καλά.
Ντόρα πολύ άμεσο το ποίημά σου μ' αρέσει και μου ταιριάζει γάντι, δεν πειράζει, πέρνουμε άλλες ικανοποιήσεις εμείς που δεν στοχεύουμε ούτε στο χρήμα ούτε στην μεγάλη δόξα. Να είσαι πάντα καλά.
Δημοσίευση σχολίου