Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011

ΣΩΜΑ ΓΙΑΤΙ;;;




Όταν το μυαλό πολλές φορές επαναστατεί το σώμα αδυνατεί να το ακολουθήσει....

ΣΩΜΑ ΓΙΑΤΙ;;;

Επαναστάτης το μυαλό
Νιώθεις πως έχει γίνει
Και ήσυχα να κοιμηθείς
Τις νύχτες δεν σ αφήνει.

Έκανες  λέει, μια ζωή
Όπως την ‘θελαν οι άλλοι

Ήθελες να σαι δυνατό,
Όμως σκυμμένο κράταγες
Πάντοτε το κεφάλι

Μονάχα μες τη σκέψη σου
Δινότανε η μάχη
Κι όταν η ώρα έφτανε
Τα όπλα κάτω άφηνες
Και έφευγες εν  τάχει

Σώμα, για δεν ακολουθείς
Την επανάσταση του
Και μένεις αδρανές, νωθρό
Σε καθ’ εξέγερση του;

Σώμα , γιατί η άρνηση
Πάντα σε κυριεύει
Κι ενώ πετάει η ψυχή,
Διέξοδο γυρεύει….

Εσύ μένεις ακλόνητο
Στην ίδια πάντα θέση
Κι όσο κι αν κείνο προσπαθεί
Να σε κερδίσει,
Δύσκολα νομίζω θα μπορέσει.

Ελεύθερος μονάχα ο νους
Μπροστάρης θαν’ της μάχης
Ενώ εσύ σώμα δυστυχώς
Του σκλάβου τύχη θα ‘χεις.

Ντόρα Μανατάκη


2 σχόλια:

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Αυτή η αιώνια μάχη! Όμως αλήθεια υπάρχει μάχη; Ή μήπως το σώμα σαν άβουλο και άχαρο κουτί που είναι δεν κάνει παρά αυτό για το οποίο είναι φτιαγμένο; Μια ταπεινή κάμπια είναι που κρύβει μέσα του την πεταλούδα που κάποτε θα βγει για να πετάξει αφήνοντας το άχρηστο να κείτεται χάμω.
Υπέροχος ο τρόπος που προβληματίστηκες με ποιητικό τρόπο. Μου άρεσε ιδιαίτερα ο ρυθμός σου.
Καλή σου εβδομάδα Ντόρα.

dora manataki είπε...

καλησπέρα φιλε μου Χριστοφορε, έχεις δίκιο ενα αβουλο και άχαρο κουτι ειναι το σωμα μας. σ ευχαριστώ για το πέρασμα σου!!!